Początki istnienia powstania zamku Sobień giną w mrokach średniowiecza. Prawdopodobnie w czasach książąt ruskich wzniesiono na szczycie wzgórza Sobień (ok. 451 m n.p.m.) drewnianą siedzibę.
Po 1340 roku murowanego zamku strzegącego szlaku w dolinie Sanu przypisuje się królowi Kazimierzowi Wielkiemu. W dokumentach pojawił się po raz pierwszy w 1373 roku w związku z nadaniem przez Elżbietę Łokietkównę przywilej dla klasztoru w Starym Sączu.
Będący początkowo własnością królewską zamek Sobień około 1389 roku został nadany przez Władysława Jagiełłę rodowi Kmitów. Od tego czasu warownia pełniła rolę ich rodowej siedziby. W tym czasie powstała powstała kwadratowa wieża oraz skrzydło mieszkalne. W 1417 roku w zamku Sobień zatrzymał się król Władysław Jagiełło podejmowany przez Piotra Kmitę. Z 1436 roku pochodzi wzmianka o zamkowej kaplicy.
W 1474 roku zamek Sobień został zdobyty i zniszczony przez wojska węgierskie Macieja Korwina w trakcie walk o koronę węgierską. Kolejnych zniszczeń zamku dokonali w 1498 roku Wołochowie. Wkrótce potem Kmitowie przenieśli swoją siedzibę do Leska, a opuszczona warownia zaczęła popadać w ruinę.
Na początku XVI wieku podupadający zamek Sobień zaczął pełnić wyłącznie funkcje gospodarcze. Po Kmitach jego właścicielami byli m.in. Stadniccy, Ossolińscy, Mniszchowie.
Obecnie teren, na którym wznoszą się ruiny zamku, należy do rezerwatu „Góra Sobień”.
Fot. tyt.: H. Poddębski, źródło: Polona.pl
Jeśli podoba się Wam to, co czytacie – wesprzyjcie wirtualną kawą.
