Pomimo obecności Joannitów w Polsce od XII wieku, do naszych czasów zachowało się niewiele zabytków związanych z ich działalnością. Łagów wraz z zamkiem uchodzi za jedną z najpiękniejszych miejscowości ziemi lubuskiej.
Pierwsze informacje o castrum Lagowe pojawiają się w 1299 roku, w którym to margrabiowie brandenburscy przekazali posiadłość w lenno rycerzom Albertowi i Henrykowi Klepiczom. Nie wiadomo, czy nadanie dotyczyło grodu na Sokolej Górze, czy też położonego na przesmyku między jeziorami Łagowskim i Trześniów.
W 1347 roku dobra łagowskie przeszły w ręce zakonu joannitów. Ze względu na położenie Łagowa na pograniczu brandenbursko-wielkopolskim oraz sąsiedztwo traktu handlowego joannici założyli tu swoją komandorię, a jej organizatorem był Herman von Werberg, przełożony zakonu po wschodniej stronie Łaby w latach 1350-1371.
W połowie XIV wieku wzniesiono murowany zamek na nieregularnym trapezoidalnym planie. Początkowo składał się z dwukondygnacyjnego budynku mieszkalnego oraz kwadratowej wieży, przy której znajdowała się brama. W mieszkalnym skrzydle zachodnim znajdowały się refektarz od południa oraz kaplica od północy. Na przełomie XIV i XV wieku zamek otoczono ceglanym murem obronnym sięgającym 9 m wysokości.
Na początku XVI wieku podwyższono zamkową wieżę oraz wzniesiono basztę bramną. W tym też stuleciu powstało skrzydło północne, natomiast w 2. połowie XVII wieku – skrzydło południowe. Obecnie na zamku w Łagowie funkcjonuje hotel z restauracją.
Fot. tyt.: archiwum Grażyny Rutowskiej, zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego
Jeśli podoba się Wam to, co czytacie – wesprzyjcie wirtualną kawą.
