Dubiecko
Początki podkarpackiego Dubiecka giną w mrokach wczesnego średniowiecza. Pierwotnie Dubiecko leżało na prawym brzegu Sanu (na terenie dzisiejszej wsi Wybrzeże, zwanej do końca 1947 roku Ruską Wsią).
Po przyłączeniu ziem ruskich przez króla Kazimierza Wielkiego Dubiecko znalazło się w granicach Korony. W 1389 roku wieś została nadana przez króla Władysława Jagiełłę wojewodzie sandomierskiemu Piotrowi Kmicie.
Dzięki staraniom Mikołaja Kmity Dubiecko w 1407 roku uzyskało prawa miejskie, co spowodowało przeniesienie miejscowości na lewy brzeg Sanu.
Pierwszy, jeszcze drewniany zamek wzniesiony przez Kmitów położony był na wzgórzu położonym się na lewym rzeki. Według tradycji spłonął on podczas wizyty królowej Bony.
W 1. połowie XVI wieku Dubiecko wraz z ręką Nawojski Kmitówny przeszło na własność Stanisława Mateusza Stadnickiego. Wzniósł on na terenie miasta drugi, już murowany zamek na planie czworoboku z dziedzińcem pośrodku oraz dwoma skrzydłami mieszkalnymi.
W 1551 roku na zamku dubieckim urodził się Stanisław „Diabeł” Stadnicki – pierworodny syn Stanisława Mateusza, jeden z największych awanturników XVI-wiecznej Polski.
W 1588 roku Andrzej Stadnicki sprzedał Dubiecko wraz z zamkiem kasztelanowi przemyskiemu Stanisławowi Krasickiemu, właścicielowi Krasiczyna. Nowy właściciel rozpoczął przebudowę rezydencję Stadnickich, kontynuowaną przez jego syna Jerzego Krasickiego do 1611 roku. W tym czasie na wschód od zamku powstał domek zwany „Krasiczynkiem” (rozebrany w połowie XIX wieku).
W XVII wieku Dubiecko wraz z zamkiem były niszczone przez najazdy tatarskie. Największy z nich miał miejsce w 1624 roku, kiedy to oddziały Kantymira Mirzy spustoszyły ziemię sanocką i przemyską. W XVIII wieku miasteczko podupadło, a w 1717 roku zniszczył je wielki pożar. W 1735 roku w Dubiecku urodził się Ignacy Krasicki – późniejszy biskup, zwany „księciem poetów”.
Kolejne przebudowy prowadzone przez Krasickich pozbawiły rezydencję funkcji obronnych, nadając jej kształt klasycystycznego pałacu. W 1851 roku Dubiecko wraz z ręką Aleksandry Krasickiej przeszedł na własność Konarskich, którzy w 1909 roku wznieśli neogotycką oficynę. Obecnie w zamku funkcjonuje hotel i restauracja.
Jeśli podoba się Wam to, co czytacie – wesprzyjcie wirtualną kawą.
