W małopolskim Szymbarku, nad rzeką Ropą, znajduje się niezwykły kasztel, będący niegdyś siedzibą rodu Gładyszów.
Początki Szymbarku sięgają XIV wieku, kiedy to król Kazimierz Wielki nadał rycerzowi Janowi Gładyszowi herbu Gryf i jego rodzinie wielkie dobra ziemskie w dorzeczu rzeki Ropy wraz z prawem zakładania nowych miast i wsi.
Gładyszowie uczynili z Szymbarku swoje gniazdo rodowe, które stało się ośrodkiem nieformalnego państwa Gładyszów, określanego mianem dominium Ropae („państwo Ropskie”). W pierwszej połowie XVI wieku rozpoczęli budowę w Szymbarku dworu obronnego, którą ukończono w latach 1585–1590.
Kasztel pozostawał w rękach Gładyszów do XVII wieku, kiedy to znalazł się we władaniu Strońskich, następnie Bronikowskich. W XIX wieku mieściły się w nim gorzelnia i magazyn zbożowy. Pod koniec XIX stulecia i jeszcze w okresie międzywojennym na parterze funkcjonowały kuchnia dla czeladzi dworskiej oraz kurnik.
W dwudziestoleciu międzywojennym kasztel stał się własnością Zbigniewa Sękiewicza, który usiłował go wyremontować, jednak z braku funduszy nie zdołał tego uczynić przed śmiercią w 1934 roku.
W latach 50. XX wieku kasztel przeszedł remont, podczas którego przywrócono jego renesansowy charakter. Pomimo remontu w 1973 roku zabytek po dwóch dekadach użytkowania został opuszczony. Dopiero remont budowli przeprowadzony w latach 2008-2010 umożliwił otwarcie w jego wnętrzach oddziału Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów w Gorlicach.
Fot. tyt.: zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego.
Jeśli podoba się Wam to, co czytacie – wesprzyjcie wirtualną kawą.
