Historia zamku w Krupem sięga XV wieku, kiedy to miejscowość była centrum włości rodziny Krupskich herbu Korcza. W 1492 roku Jerzy Krupski wzniósł tu niewielki zamek, jednak nie znaleziono dotychczas pozostałości tej warowni oraz nie zachował się jej opis.
Kolejny właściciel, Samuel Zborowski herbu Jastrzębiec otoczył zamek murem kurtynowym z drewnianymi gankami strzelniczymi. Wiadomo że zamek posiadał wtedy 4 baszty oraz wieżę bramną oraz był dodatkowo ochraniany fosą i rozlewiskami.
W ostatnich latach XVI wieku dobra krupskie znalazły się w rękach Pawła Orzechowskiego herbu Rogala, wojskiego krasnostawskiego i podkomorzego chełmskiego. Wzniósł on wówczas skrzydło południowo-zachodnie z krużgankami. W latach 1604-1608 z inicjatywy Stanisława Orzechowskiego wzniesiono skrzydło północno-zachodnie oraz przedzamcze. Powstały wówczas graniaste, trzykondygnacyjne basteje oblicowane cegłą.
Po 1544 roku zamek w Krupem kolejnymi właścicielami byli Niemirycze i Buczaccy herbu Pilawa. Zamek uległ zniszczeniu w 1656 roku podczas „potopu” szwedzkiego oraz w 1665 roku w wyniku pożaru. W 1670 roku zniszczona rezydencja znalazła się w rękach potomków Mikołaja Reya, którzy dokonali jego częściowej dobudowy. Jednak około 1780 Jan Michał Rej wzniósł w pobliżu zamku nowy dwór.
Pożar zamku, jaki wybuchł pod koniec XVIII wieku, był na tyle poważny, że nie podniósł się z ruin. Kolejne zniszczenia przyniosły wojny XX wieku. Dopiero w latach 60. ruiny zabezpieczone, wzmocnione i odnowione.
Ilustracja tyt.: E. W. Kainko, źródło Polona.pl
Jeśli podoba się Wam to, co czytacie – wesprzyjcie wirtualną kawą.
