U schyłku XIII wieku w miejscu obecnego zamku istniała drewniano-ziemna warownia, należąca do komesa Świętosława z rodu Gryfitów, kasztelana wiślickiego. Następnie Dębno znalazło się w rękach Pobogów, a w połowie XIV stulecia przeszło w ręce wpływowego rodu Odrowążów. Jakub z Dębna herbu Odrowąż zainicjował i sfinansował budowę zamku, wzniesionego w latach 1470-1480.
W 1586 roku zamek przeszedł renowację w stylu renesansowym. Należał wówczas do Węgra Franciszka (Ferenca) Wesseliniego, sekretarza króla Stefana Batorego. Wesselini, który otrzymał zamek w drodze darowizny, zlecił prace budowlane murarzowi Janowi de Simoni.
Kolejna przebudowa miała miejsce pod koniec XVIII wieku, kiedy właścicielami byli członkowie rodziny Tarłów. W tym czasie dobudowany został fragment północnego skrzydła.
Zamek był na przestrzeni wieków kilkakrotnie remontowany przez zmieniających się właścicieli (po Tarłach byli nimi kolejno Lanckorońscy, Rogawscy, Rudniccy, Spławscy i Jastrzębscy), jednak te prace renowacyjne nie zmieniły jego ogólnego wyglądu i pierwotnej charakterystycznej bryły budowli.
Od 1978 roku w zamku mieści się muzeum, będące oddziałem Muzeum Okręgowego w Tarnowie, które organizuje m.in. wystawy, koncerty czy też kulturalne spotkania przy kawie.
Fot. tyt.: Jerzy Strzelecki, CC BY 3.0, via Wikimedia Commons
.jpg){kind=link}