W latach 30. XVI wieku Jan Gierałtowski wzniósł na miejscu średniowiecznego założenia renesansową rezydencję. W jej południowo-zachodniej części wznosiła się czworoboczna wieżę. Po obu stronach wieży dobudowano prostokątne skrzydła – tzw. dom pański oraz budynek służebny. Niewielki dziedziniec zamkowy otoczony był drewnianym gankiem.
Gierłatowscy byli właścicielami Chudowa przeszło 100 lat. Po śmierci ostatniego z nich – Wacława, od 1622 roku Chudów przechodził z rąk do rąk i z czasem podupadał. Dopiero gdy zamek znalazł się na początku XVIII stulecia w rękach rodziny von Foglarów poprawiło jej los. Wyremontowali oni swoją siedzibę i sprawili, iż stała się jedną z najpiękniejszych rezydencji na Górnym Śląsku.
Niestety w 1768 roku zamek w Chudowieznów zaczął zmieniać właścicieli, którzy wynajmowali go jako pałacyk myśliwski. Pozbawiony należy opieki zamek podupadł. Dopiero w 1. połowie XIX wieku nowy właściciel, Aleksander von Bally, rozpoczął remont i przebudowę obiektu, zacierając jego dotychczasową, renesansową szatę. W wieży urządzono kaplicę, a w skrzydłach wybito nowe wejścia. Zamek spłonął w 1874 roku, pozostając od tego czasu w ruinie.
W 1995 roku została powołana przez p. Andrzeja Sośnierza Fundacja „Zamek Chudów”, która po jego przejęciu w 1999 roku zaczęła prowadzić prace rekonstrukcyjne i wykopaliskowe. Do 2004 roku odbudowano i zadaszono zamkową wieżę, w której obecnie mieści się muzeum zamku w Chudowie, prezentujące zabytki pozyskane podczas badań archeologicznych obiektu. Podniesiono również mury wokół dziedzińca i odnowiono bramy. Podjęte zostały także badania archiwalne, w efekcie których nakładem prowadzonego przez fundację wydawnictwa ukazały się publikacje dotyczące historii zamku.
Fot. tyt.: Pudelek (Marcin Szala), CC BY 3.0, via Wikimedia Commons
