Początkowo w Słońsku znajdował się niewielki dwór rycerski, wzniesiony w 1. połowie XIV wieku przez Wedlów. Następnymi właścicielami Słońska była rodzina Vockenrode, którzy zamieszkali w murowanym dworze około 1375 roku. W 1410 roku Słońsk przeszedł w ręce biskupa lubuskiego, a następnie trafił w ręce elektora brandenburskiego. W 1426 roku jako zastaw został oddany zakonowi joannitów. Zakonnicy rozebrali dwór rycerski, wznosząc w jego miejscu siedzibę baliwatu.
Wzniesiony przez joannitów zamek powstał na planie prostokąta, z budynkiem mieszkalnym od wschodu i dziedzińcem od zachodu. Całe założenie otoczone było mokrą fosą. W połowie XVI wieku z inicjatywy mistrza Tomasza von Runge miała miejsce pierwsza poważna rozbudowa zakonnej siedziby. Wówczas do budynku mieszkalnego równolegle dobudowano drugi, w stylu renesansowym.
W 1652 roku zamek został spalony przez Szwedów. W 1661 roku joannici przystąpili do jego remontu, trwającego do 1668 roku. Wówczas to mistrz joannitów Johann Moritz von Nassau zainicjował przebudowę założenia w nową barokową rezydencję.
W XIX wieku w zamku utworzono muzeum i archiwum Joannitów. Po zakończeniu II wojny 1945 roku opuszczony zamek niszczał. W 1975 roku w tajemniczych okolicznościach spłonął i od tego czasu pozostaje w ruinie.
Fot. tyt.: Jerzy Strzelecki, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
