Budowę książęcej wieży mieszkalnej w Siedlęcinie rozpoczęto w 1. połowie XIV wieku prawdopodobnie na zlecenie księcia jaworskiego Henryka I. Początkowo podpiwniczona wieża posiadała trzy kondygnacje i otoczona była fosą. W 2. połowie XVI stulecia wieża została podwyższona o jedno piętro i nakryta dachem.
Około 1346 roku w auli na trzeciej kondygnacji powstały ścienne polichromie wykonane w technice al secco – farba nakładana była na wyschnięty tynk. Ich tematyka nawiązuje do legendy o Lancelocie z Jeziora.
W 1368 roku wieża została sprzedana przez księżnę Agnieszkę (wdowę po księciu Bolku II) rycerzowi Jenschinowi von Redern. Wieża była w posiadaniu tego rodu do połowy XV wieku, kiedy to przeszła w ręce rodu Zedlitzów. W XVI stuleciu podwyższono ją o jedną kondygnację.
Od 1732 roku aż do 1945 roku wieża w Siedlęcinie znajdowała się w rękach rodu Schaffgotschów. Z ich inicjatywy dobudowano oficynę, wieżę przekształcono w spichlerz oraz częściowo zasypano fosę.
Fot. tyt.: Krzysztof Wrona, CC BY-SA 3.0 PL, via Wikimedia Commons
