Historia otmuchowskiego zamku sięga XII wieku, kiedy to papież Hardian nadał istniejącą tu kasztelanię we władanie biskupom wrocławskim. Drewniana warownia została zniszczona w 1241 roku w trakcie najazdu Mongołów na Otmuchów. W połowie XIII wieku na miejscu zniszczonego grodu, z inicjatywy biskupa wrocławskiego Jarosława, rozpoczęto budowę murowanego założenia. Jednak wkrótce książę Henryk IV Probus, w czasie jego konfliktu z biskupem Tomaszem II, najechał i zniszczył biskupią siedzibę. Wkrótce po wygaśnięciu sporu zamek został odbudowany.
W XV stuleciu Otmuchów wraz z zamkiem był dwukrotnie zdobywany przez husytów, którzy po opłaceniu okupu oddawali go prawowitym właścicielom. W latach 80. XV wieku biskup Jan IV Roch przeprowadził poważną przebudowę obiektu, dostosowując zamek do obrony z użyciem broni palnej.
Czasy świetności przyniosła zamkowi działalność biskupa wrocławskiego Andrzeja Jerina (1585-1596), znanego śląskiego mecenasa sztuki, który przekształcił średniowieczny zamek w renesansową rezydencję.
W czasie wojny trzydziestoletniej biskupia rezydencja stała się celem wojsk szwedzkich, które pozostawiły po sobie niemal zgliszcza. Dzięki biskupom wrocławskim: Karolowi Ferdynandowi Wazie, Franciszkowi Ludwikowi von Neuburgowi zamek podniósł się z ruin. Wtedy też powstały m.in. słynne „końskie schody”, którymi wnoszono na lektyce schorowanego biskupa Filipa von Sinzendorfa.
Po sekularyzacji dóbr biskupich w 1810 roku stał się własnością Hohenzollernów, którzy kilka lat później darowali go, za zasługi dla państwa pruskiego, Wilhelmowi von Humboldtowi. Nowy właściciel zamieszkał w zamku i polecił rozbiórkę południowej oraz zachodniej części warowni, by uzyskany budulec przeznaczyć na renowację najlepiej zachowanego północnego skrzydła. W miejscu powstałej wolnej przestrzeni założono ogród. Brat księcia, Aleksander sprowadził do Otmuchowa rzadkie okazy drzew i krzewów. W 1928 roku Bernarda von Humboldta-Dachroedoen sprzedał zamek gminie Otmuchów. Obecnie w dawnej biskupiej rezydencji znajduje się centrum hotelowo-konferencyjne.
Fot. tyt.: Narodowe Archiwum Cyfrowe
