Już w XIII wieku w miejscu obecnego kościoła Wszystkich Świętych w Szydłowie istniał gród Bolesława Wstydliwego. Murowany zamek wzniósł król Kazimierz Wielki, który otoczył też miasto murami obronnymi.
Głównym elementem zamku był ustawiony prostopadle do murów obwodowych pałac królewski, zwany „Salą Rycerską”. Zamykał on od południa dziedziniec i miał wymiary 34,8 x 12,8 m. Wzniesiono go na planie prostokąta. Był piętrowy i zbudowany z kamienia. Po stronie południowej znajdował się ryzalit, być może dawna kaplica zamkowa lub wieża. Na każdej z kondygnacji znajdowały się dwa pomieszczenia. Na piętrze od strony murów była sala z wnęką kominkową. Prawdopodobnie budynek posiadał dwuspadowy dach. Zachowały się ostrołukowe kamienne portale i kamienne oprawy okienne o bardzo wysokim poziomie artystycznym. W północno-zachodnim narożu wznosiła się cylindryczna kamienna wieża.
W XV wieku w miejscu wieży północno-zachodniej wzniesiono basztę, przekształconą w 1528 roku w budynek zwany obecnie „Skarbczykiem”. W 1541 roku zamek wraz z miastem spłonął, jednak szybko został odbudowany. W 1630 roku zamek ponownie spłonął po zamieszkach związanych z buntem wojsk najemnych, które domagały się wypłaty zaległego żołdu. Podczas „potopu” szwedzkiego zamek został zniszczony przez wojska szwedzkie i siedmiogrodzkie Jerzego Rakoczego.
W 1723 roku starosta Józef Załuski odnowił zamek, jednak pod koniec XVIII stulecia zamek został opuszczony, co spowodowało jego powolną destrukcję w XIX wieku.
W 1927 roku ruiny zamku zabezpieczono. W 1946 roku pod kierownictwem Jerzego Żukowskiego zrekonstruowano mury obwodowe z blankami od strony zachodniej. Jednocześnie mury domu dużego zostały podniesione i zwieńczone pseudoblankami, które wcześniej nie istniały.
Fot. tyt.: H. Poddębski/Polona.pl
