Położony na szczycie rozległego wzgórza zamek został wzniesiony przez księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I. Jego budowę ukończono za panowania jego wnuka Bolka II. Otaczał go mur obwodowy o nieregularnym kształcie, wsparty w narożnikach skarpami. W kurtynie południowej powstała niewielka, czworoboczna wieża. W narożniku południowo-zachodnim znajdowała się wieża bramna z broną. Prawdopodobnie od zachodu znajdowało się gospodarcze przedzamcze.
W 1392 roku po śmierci żony Bolka II, księżnej Agnieszki, zamek przeszedł pod panowanie czeskie. W XV wieku był w posiadaniu rodzin rycerskich (m.in. Czettritzów i Hochbergów), które podczas wojen husyckich zajmowały się rozbojem. Kolejnym właścicielem, który w latach 1545-1587 dokonał poważnej rozbudowy zamku był Maciej von Logau. Wzniesiono wówczas budynki wewnątrz dziedzińca i długą szyję bramną z zewnętrzną bramą i piętrem mieszkalnym. W tym samym okresie dobudowano ośmiokątną część wieży, dodatkowy pierścień murów, a przedzamcze poddano rozbudowie. Wtedy to otrzymało ono kształt wydłużonego dziedzińca otoczonego bastejami.
W czasie wojny trzydziestoletniej zamek został zajęty i częściowo zniszczony przez Szwedów. W 2. połowie XVIII wieku był oblegany w czasie rozruchów chłopskich. Ostatnimi właścicielami opuszczonej od 1774 roku warowni byli von Zedlitzowie. W 1789 roku osunęło się częściowo skrzydło południowe zamku górnego, jednak już w 1824 roku z inicjatywy pastora Buschinga, ówczesnego właściciela zamku, podjęto prace remontowo-zabezpieczające. Wprowadziły one zmiany, które nie były zgodne z historycznym kształtem budowli. Kolejne prace prowadzono w latach 1868-1869 oraz w końcu XIX wieku. W 1904 roku odnowiono sgraffita i otwarto schronisko z gospodą.
Dalsze prace konserwatorskie miały miejsce po II wojnie światowej. W 1965 roku z inicjatywy Oddziału PTTK w Wałbrzychu została uruchomiona placówka muzealna. W 2009 roku zamek wraz z muzeum przeszedł pod zarząd gminy Walim.
Fot. tyt.: Narodowe Archiwum Cyfrowe
